Sınıflandırılmış öğretmenler

Benim, öğretmen sıfatı taşıyan (istisnalar hariç) o güzel idealist insanlarla tanışmam kırk yıl evveline uzanır. Bu kırk yıl zarfında yüzlerce öğretmenin eğitim serüvenimde yön vermeleri, yol göstermeleri mevcut. Gün itibarıyla yaşam günceme yenilik katan daha bugün sınavlarından çıktığım öğretmenlerim var. Bilgi sonsuz ise öğrenmenin de yaşı yoktur mottosu ile iletişim fakültesinde sıraları aşındırmaya devam etmekteyim.  Hazır yılda bir hatırladığımız üstümüzde anne babamız kadar emeği olan nadide yürekli emekçi öğretmenlerin günü gelip geçerken bu haftaki yazımı onlara addettim.

Kırk yıl evvel tanıdığım öğretmenlerin okul denen dört duvar arasında değil her mekânda, toplumu oluşturan her katman ve kitleler içinde ayrıcalıklı bir saygınlığı olduğunun tanığıyım. Rahmetli babam okula geldiği vakit öğretmenle konuşurken ceketinin düğmesini iliklerdi. Köyde bir sorun olduğunda köy öğretmenin sözü dinlenirdi. Kasabada, vilayette, çarşıda, pazarda öğretmen sözcüğü duyulduğu vakit insanlar kendine bir çeki düzen verme gereksinimi duyardı. Anadolu’da öğretmen kutsi bir misyonun önemli mihenk taşı gibiydi. Öğretmen gün oldu anne şefkati ile yaramızı sardı, gün oldu baba gibi en dar vakitte yanımızda oldu. Sadece müfredatta yazılanları öğretmediler, kültürü oluşturan bileşenleri, insanlığı var eden erdemleri, yarınlara ulaşma azmini umudunu, sabrı hülasa mükemmele evirilen iyi insan olmanın gerekliliklerini öğrettiler.

Bugün annem kadar özlediğim iç sesimle anne diye andığım öğretmenler oldu ömür güncemin yadigâr bahçesinde. Babam gibi sevdiklerim oldu, bugün garipsenmese baba diye çağıracağım öğretmenlerim oldu. Bu satırlarda isimler yazmaktı amacım, çokça düşündüm belki yazamayan insanlara tercüman olabilirim, onların da eğitim öğretim hayatlarında harikulade öğretmenleri olmuştur, bu minval üstüne bütün öğretmenler benim öğretmenimdir tümevarımıyla isimler yazmayı uygun görmedim.

2000’li yıllara vardığımızda teknoloji ile birlikte bilgiye erişmenin hayli kolaylaşması, eğitim öğretim imkânlarının çoğalmasıyla mı desem, milli eğitim politikalarında değişimlerden mi desem e başka nedenlerde elbette ki vardır. Toplumda gözlemlediğim kadarıyla öğretmenlerin yukarıda bahsettiğim değer ve misyonlarında maalesef itibar yitirdiğidir. Kırk yıl evvel öğretmenimi ziyarete gelen babamın hal ve tutumlarıyla başlayan hikâye maalesef şiddetin mağduru olan, atanamayıp yaşadığı buhranlar ile canına kıyan, lanet olası teröre kurban giden, okul sonrası onlarca kendi derdi ile uğraşmak zorunda olan, dertleri derya olan öğretmenler ile devam ederken bu satırları üzülerek yazıyorum.  Öğretmenlik mesleği diyemem, öğretmenlik benim için ayrı bir kutsiyet taşır. Bu sıfat ile uzaktan yakından alakası olmayan öğretmen tiplerinin eğitim camiasına liyakat ehli olmadan dâhil ( torpil ve hatalı sınav sistemleri) edilmeleri eğitim camiasının bütünlüğüne, öğretmenin toplumdaki saygınlığına benim penceremden baktığımda gölge düşürmüştür.

Daha birkaç gün evvelinde öğretmeni sınıflandıran bir sınava tabi olan öğretmenler acaba bu sınıflandırılmadan ne kadar hoşnuttur. Başöğretmen, uzman öğretmen, uzman olmayan öğretmen, sözleşmeli öğretmen, atanamamış öğretmen, emekli maaşı ile geçinemeyip başka mesleklerde ek iş yapan geçinemeyen emekli öğretmenler sıfatları öğretmenliğin bütünlüğüne vurulan hançer değil midir? Hak edişlerinde doğacak farklılıklar alın terlerine gölge düşürmeyecek mi? Öğretmenler sendikaları bu aralar suskun ise bizler yanılıyor olabiliriz mi diyelim. Neyse karar mercilerin aldığı karara saygı duymamak elde değil. Toplumda saygınlığını yitirmekte olan bu savımı destekleyen Eğitim-İş Sendikasının 2017 yılında yaptığı bir çalışmadan sizlere birkaç kesit aktarıyorum

‘’ Eğitim-İş 24 Kasım Öğretmenler Günü dolayısıyla, “Öğretmenlerin Ekonomik, Mesleki ve Sosyal Durumlarına İlişkin Öğretmen Görüşleri” adlı bir araştırma yaparak sonuçlarını yayımladı.

Bu çalışma sonuçlarına göre öğretmenler en çok geçim sıkıntısından, mesleklerine olan saygınlığın azalmasından şikâyetçi. Araştırmaya katılan öğretmenlerin yüzde 77’si öğretmenliğin saygın bir meslek olma özelliğini kaybettiğini belirtirken, yüzde 75’i daha çok para kazanacağı bir iş imkânı olduğunda öğretmenliği bırakmayı düşünüyor.

Araştırmaya göre, “Öğretmenlerin yüzde 44’ünün ikiden fazla kredi kartı kullanıyor ancak yüzde 24’ü kredi kartının sadece asgari borcunu ödeyebiliyor. Öğretmenlerin yüzde 20’si esnafa, yüzde 23’ü ise şahıslara borcu olduğunu belirtirken, yüzde 36’sı ise annesinden ve babasından maddi destek alıyor. Her 5 öğretmenden biri ek iş yapıyor. Öğretmenlerin yüzde 80’inden fazlası gelir yetersizliği nedeniyle psikolojik sorunlar yaşıyor, yüzde 79’u mesleğine motive olmakta zorlanıyor. ‘’

Öğretmenlerin sınıflandırılmadığı hudutlarını kendi çizdiğim dünyamda; bana zerre katkısı olan öğretmenlik kutsiyeti içinde alın teri döken tebeşir kokulu öğretmenlerimin ve insanlığın refahı, aydınlığı için ömür adamış tüm öğretmenlere, yaşayanlara sağlık, esenlik ve şükranlarımı sunuyor vefat edenlerin de kurganlarının nurla dolmasını diliyorum.