Dünya, ortaya koydukları geceli gündüzlü ‘samimi' mesai ile bilgiyi diploma mühründen kurtaran ama aynı zamanda bilgiden güç devşiren toplum mühendislerinin ‘yapay zeka' dedikleri hegamonik esaretine büyük bir hızla giriyor. Kurulan...
Peki bu 'manevi taharet” nasıl gerçekleşecek? Öncelikle madem ki kendimize toplum diyoruz, insanlığımızı aynı bedenin uzuvları gibiymişiz gibi düşünmeye mecburuz. Yanıldığını fark edebilmek, tökezlediğini bilebilmek, çuvalladığını...
Haşyet ve ümit arasında akleden kalpler bilir ki gönül sarayını inşa etmek isteyen herkese hikmet deryasından türlü nasipler vardır. Yeter ki insan, O'nunla arayıp O'ndan istesin ve nefsini araya katmasın. Ama 'Hacer gönüllü”...
Peki nerde kaybettik? Sanırım zaman geçtikçe ve özellikle de okudukça fark ediyorum! Sinek karakterli olup amacı başkalarının balına konmak ve tüketmek olan; asalak, nerde ganimet olsa orda kanat çırpan, nimet ve ikbal zamanlarında beliren,...
İçinizde Çanakkale'de ikamet eden veya oraya gitmek gibi bir şansı elde eden var mı bilmiyorum! Ancak gidenler bilirler! Şehitlikteki her bir taşın üzerinde şehidin adı, baba adı, memleketi ve yaşı yazılıdır; Üsküp, Medine, Gostivar,...
Bunlar, yukarda andığım A'raf 113 ve 114. Ayetlerinde geçen Firavun'un sihirbazları gibi hep 'bize ne var, bizim çıkarımız ne” diyen kişiler. Bu tür profillerin en büyük amaçları ise ayetten de anlaşılacağı üzere menfaatperest...
Gün geçmiyor ki artık her kesime her gruba her oluşuma bulaşmış 'ahlâki zaaflar” elimizdeki ekranlar marifetiyle benliğimize çarpmasın. 'Neden, niçin, nasıl” sorusuna aranacak cevaplar buraya sığmayacak kadar uzun ya da ben yüreğimi...
Peki bu nasıl oluyor? Yazmıştım, ilahi beyanın hatırlatmak fayda verir ikazınca yineleyelim; Bugün en karşıt olanlarımızın bile ‘evrensel değerler' denince gayrı ihtiyarî yüzünü Batı'ya dönmesi tesadüf değil zira bu ayrım...
Zaman zaman özellikle dinsel terminoloji bağlamında çok ciddi eleştirilere maruz kalsam da kahir ekseriyette kullanmaya çalıştığım 'kucaklayıcı” dilin yarattığı 'vedud” halesini görebilmek, bu soğuk iklimde ruhumu ısıtıyor....
Peki nedir bu dert; Bence 'varlığımızı fark etmek!” Bu nasıl olacak derseniz; aslında cevabı çok uzun ve ciltlere sığmayacak bir konu. Kısacası, kendi kalbimizin işçisi olabilmek şeklinde tarif edebilirim sanırım. Nedir kalp işçiliği...
Gerek internet denen dijital çöplüğün artık her kesimden insanın hizmetine girmesi ve gerekse de sosyal medya adı altındaki uygulamaların kişilerin hüznü, acıyı, gözyaşını reddederek hayatın bu yönü hiç yokmuş gibi en parlak sima ve...
Peki biz bu anlamı nerede kaybettik? Geçmişiyle geleceği, tarihiyle talihi, doğu ile batı arasında sıkışıp kalan bu mümbit coğrafyanın bugünkü sancısı 'ekonomik” olarak görülse de bence bu geçici bir sancı. Zira bizim karın ağrımız...
Anlamsız, diğer bir deyişle hikmetsiz iş yapmayan İlahi işleyiş, insanı yokluk aleminden varlık alemine taşımakla aslında hayatın anlamına dahil etmektedir. Dolayısıyla varlığımız hayata bir anlam katmaz, biz varlığımızın farkına...
Kendisine tam 21 yıl boyunca zulmeden, onu vatan toprağından hicrete zorlayan, yerine yurduna eşyasına el koyan, onun risaletini kabul ettiler diye sahabesine aklın alamayacağı her türlü işkenceyi reva görenleri affeden; yavrulamış bir köpeğin...
Peki, neden bu ve benzeri olaylar tekrar ediyor? Çünkü bizler, kendini sadece 'öteki” bellediklerimiz tarif edebilen, parçalanmış bir kimliğin evlatlarıyız. Kendini dünyanın jandarması olarak gören ve ele geçirdiği bilginin gücü ile...
'Ne oldu, nasıl oldu, neden oldu?" Soruları hemen her kesimin kendi doğrularını savunması ve parlatmasıyla hala sisli olsa da; insan, bir taraftan bu mümbit coğrafyada Anadolu gibi zengin bir açık hava kütüphanesinin göğsünden hikmet...
Zihnimizin duvarlarında sayısını çokça artırabileceğimiz bu sorular cevap arayadursun şimdi de bize ruh üfleyen yaratıcımıza olan sevgimize bakalım; Malumunuzdur, toplumun hangi kesimi olursa olsun ısrarla bozulduğumuzu ve bu kesimlerin hemen...
Makale ve eserlerimde sıklıkla andığım hayatımın mihmandarlarından rahmetli dedem (ona ve ceddinize rahmet olsun), 'seven sevdiğinin ahlâkı ile ahlaklanmıyor, ona benzemiyorsa o sevgi kuru bir avuntudur” derdi hep. Aradan geçen çok uzun...
Herkes dindar, fakat dinin içi boşalmış. Dindarlığın için boşalmış, tamamen gösteriye, şova dönük bir dindarlık. Dindarız ama dinin muamelat kısmını rafa kaldırmışız. Yani dindarlığımızın dini boyutu eksik… Mesela, kutsal geceler(?)...
Zira nasıl ki örümcek (karadul), açgözlülüğünden kendi erkeğini yerse bunlar da kısa sürede adam öğütme ve yeme mekanizmasına dönüşerek kendi çıkarına, varlığına, grubuna, ideolojisine karşı tehdit olarak gördüğünü yok etmek...
Farkındayım, farkındasınız, farkındalar! Dertsizlik, meselesizlik, umursamazlık, gökyüzüne doğru boy atacak nice zihni baltalıyor ve birer güdük çalılık olarak kalmaya mahkûm ederek çaresizliğe sürüklüyor bugün! Dikkatsizlikten, özensizlikten,...
Sonuç olarak… Mademki iman dediğimiz değerler bütünü, insanın Allah'la güvene dayalı sözleşmesi ve bir öksüzün tertemiz vicdanından insanlığa yayılan ilahi hitap ise, hayatı bu sözleşmeye uygun bir yolculuğa dönüştürmeye söz...
Peki, neden bu yalnızlık? Bence bireyi parçası olmakla anlamlı olduğu toplumun içinden kopararak tarif eden modern kültürün sebebiyet verdiği bir sonuç bu. Zira insanlar çekim gücüne kapılıp oradan oraya sürüklensin diye bir yerlerde...
Kendini, muhafazakâr ya da başka bir deyimle mütedeyyin olarak tanımlayan kesimle ahlâk kavramı arasındaki uçurum kapanmadıkça, sanırım hem kendi nefsim hem de bu kesimle mücadelem hiç bitmeyecek ve gerekirse son nefesime kadar bu konudaki haykırışımı...
