Kuzuların Sessizliği ve Enflasyon Canavarı

Üniversiteler de final sınavları zamanı öğrenciler de başlar bir telaş bir koşturmaca.  Koca bir dönem oturup, ders harici her konuya yetişen öğrencilerin final haftası derslere çalışması hatta ve hatta sınava giderken otobüste ders çalışması yeni bir davranış değildir.

Galiba bende bu kervana dâhil olan öğrencilerdenim. Otobüste ders çalışmasam da dönem boyu fazla ders çalışmayanlardanım. Çok yoğunum mazeretim var desem kim inanır.

Benim mazeretim siyasilerin mazereti gibi değil…

Belki, politikacıların kendilerine göre haklı sebepleri vardır. Belki de haklılardır ama toplumda siyasilere, politikacılara olan inanç yerle yeksan olmuştur.  

Bizim toplumlarda eksik olan zamanında ödenmeyen faturalar, zamanında aranmayan haklar, zamanında verilmeyen tepkiler zamanında, zamanında bitirilmeyen yapılar, zamanında ödenmeyen borçlar, zamanında yaşanmayan mevsimler, zamanında açığa çıkarılmayan duygular diye uzar gider.

Son günlerde kime kulak versem aşırı derecede kızgın, sitemkâr, öfke travmaları geçirme arifesinde. Kime dokunsam bin ah! Değil feryat figanlar duymaktayım. Sokaklara göz attığımda sanki Amerikan yapımı filmler izliyoruz gibi cinayet vakaları, silahlı çatışmalar, intihar vakaları, aile kavgaları sıradan vakalar gibi tanık oluyoruz. Ve ne oluyor seslerini duyar gibiyim.

Ah, ah bu toplum böyle suskun değildi, böyle çaresiz de değildi, her ne olduysa ‘Kuzuların Sessizliği’ filmini izledikten sonra oldu diyen bizim sokağın entelektüel beylerine, ‘ne alaka’ deyip gülüp geçiyorum. Sahi kuzuların sessizliği filmi ile ne anlatılmak istenmişti. İletişim psikolojisi final sınavına doğru belediye otobüsünde giderken aklıma düşmüş uzun uzadıya düşünmüştüm. Kuzuların sessizliği imgesi evrende binlerce yıldır yaşayan insanların olaylar ve yaşadıkları travmalar sonunda sessiz kalışını mı imgelemektedir. Yoksa günümüz dünyasında azınlığın çoğunluğu istediği gibi yönetip, istediği insan tipi modellerine dâhil etmesine karşı mı?

Neden kuzuların sessizliği!  Bizim toplum gerektiği yerde tepkisini vermesini bilen bir toplum değil midir? Yoksa bizlerde koyunlar gibi bir çobanın ardı sıra kurbanlık olacağımız bayramı mı beklemekteyiz.  Bizleri de yöneten azınlığın elitizm büyüsüne büyülenmiş miyiz?

Bir anda aklıma elitist bir düşünür olan Mosca düşer. Mosca’ya göre her toplumda en az iki sosyal sınıf vardır: Yönetenler ve yönetilenler. Yönetenler sınıfı daima az sayıda bireylerden oluşmuş bir azınlık grubudur ve daima çoğunluğa hükmeder. Yönetici azınlık yönetir, çünkü onlar güçlüdür, çünkü onlar az sayıda bireyden oluşmuştur. Organize ve koordine grup karakterine sahiptirler.

Bu derin düşünceler içinden sıyrılıp neden ülkemizde sıkıntıların çoğunluğun yaşadığını?

Neden, yoksul çocukların hep bedel ödediğini? Yoksul insanların hep toplu taşıma araçlarında balık istifi yolculuk yaptığını, neden kuzuların kurban bayramını derin düşüncelerle beklediğini? Yoksulların neden kurban bayramını umutla beklediğini? Neden, siyasilerin istisnalar hariç birbirine çok benzediğini? Bazı aile bireylerinin neden en kaymaklı işlerde, tutulan sokak köşelerinde, lütfedilen konumlarda olduğunu daha iyi anlamış durumdayım.

Benim anlamam, benim bu düzensizliğe, bu adaletsizliğe, artan enflasyon canavarı karşısında yaşama tutunmak isteyen insanların varlığına aşırı üzülmem bir mana teşkil etmediği gibi bunun bizleri yöneten elitist zümrenin duyması, fark etmesi, çözümler üretmesi için yönetilen çoğunluklarında benim gibi tepkiler vermesi gerekmektedir.

Kuzuların sessizliği filmini seyreylemeyen bırakın sinemaya çocuğunu götüremeyen, sabah okula giderken çocuğuna harçlık vermede zorlanan, mevsim meyvelerini alıp evine götüremeyenler türlü türlü sıkıntıların öznesi olan bireylerin kuzuların sessizliğine bürünmesi ne garip bir duygudur. Yapay gündemlerden arta kalan zaman diliminde üniversitelerde final mevsimi, hayat denen sinema da ise enflasyon canavarı ve kurbanları gündemimizde.

Tanrı, kimseyi kurbanı olduğu bayrama sevinecek kadar kuzulaştırmasın insanı, duasıyla insanımızın artan enflasyon canavarı karşısında ayakta kalması niyazıyla…

Kalın sağlıcakla…