Kendinle önce yüzleşmelisin!

Nasrettin Hoca kaybettiği yüzüğünü çarşıda aramaktadır. Ahali hocaya yardımcı olmak için ona eşlik eder. Bir süre sonra içlerinden biri sorar: “Hocam sen bu yüzüğü nerede kaybettin?”

“Evin önünde kaybettim.”

“Evin önünde kaybettiğin yüzüğü neden çarşıda arıyorsun?”

“Evin önü karanlık burası aydınlık da o yüzden burada arıyorum.”

Nasrettin Hoca fıkralarının insanlara metaforlar yoluyla ayna tuttuğunu biliyoruz.

İçindeki karanlıkta aramak yerine, dışarıdaki aydınlıkta aramaya kalkarsan nasıl bulabilirsin?

Çünkü insan yüzleşmek istemez karanlığıyla değil mi?

Karşıma değersiz hissettirenler, bencil insanlar çıkıyor derken;

“Sen ne kadar değer verdin kendine?”

Bencillikle suçlarken insanları; ilgi, sevgi, onay almak için bencilce davrandığımızın farkında mıyız?

“Karşılık beklemiyorum” desen de yaptığın iyiliğe gördüğün nankörlük karşısında hangi içinde kalan ağırlıklarla kendini ve karşımızdakileri pişman ettik. Karşılık bekleyerek bir şeyler yapman bencillik değilse, sana beklediğin karşılığın verilmemesi mi bencilce oluyor?

 Kendimize ne yalanlar söyledik?            

“Sevdim” derken ne kadar kabul edebildin, olduğu gibi karşındakini ve en önemlisi kendini ne kadar sevdin?

Bugün dert yakındığın kişi bir zamanla hayâlin, dileğindi belki. Beklentilerini alamadığında bir Hoşça kala sığdırdın…

Asla yapmam dediğin neleri yaptın hayatında? Kendini hangi sözlerinle büyüledin?

Birileri senin inancına saygı göstermiyor diye kızarken, sen başkalarının inancına ne kadar saygılı oldun?

Aynada gördüğün hangisi sensin?

Kendinle önce yüzleşmelisin!

Dışına baktığın gibi, içine de baktığında bulacaksın sorularının cevaplarını…

O masum çocuksu yüzümüz,

Bakarken gözlerinin içi gülen o çocuktu.

En saf haliyle en temiz…

Kirli dünyadan bir haberdik…

Büyüdükçe her şeyin altında bir şeyler arar olduk

Hayatın koşturmacasına, kasvetli rüzgârına daldık…

Aile olmayı unuttuk, kardeş olmayı unuttuk

Bizler birbirimize sarılmayı, bir tebessümü unuttuk.

Her şeyi başkalarından bekler olduk.

Önce kendimizden başlamalı çok sevmeye…

Sokakta top oynayan çocuktan başlamalı saçını okşamaya…

Simit satan amcadan başlamalı tebessüm etmeye…

Çok sevelim…

Öyle sımsıkı sarılalım ki aranızdan rüzgâr bile geçmesin…