En acı 8 MART!

Özel Haber: Aysun ÇETİN KILIÇ

8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nün meşalesini Amerika Birleşik Devletleri’nde (ABD) 40 bin kadın dokuma işçisi, 8 Mart 1857'de yaktı. Bir tekstil fabrikasında başlattıkları grevde çıkan yangında 129 kadın can verdi ve bu feci olayın tarihi, 8 Mart 1857'ydi. O kadınların anısına 8 Mart'ın Dünya Kadınlar Günü olarak kutlanması ancak 54 yıl sonra olabildi. Bir acının üzerine yüzyıllar önce isim alan bu anlamlı gün, ülkemizde ise ilk kez 1921'de kutlandı. Temelinde kadınların siyasi ve sosyal bilincinin geliştirilmesine, ekonomik, siyasi ve sosyal başarılarının kutlanmasına ayrılan 8 Mart Dünya Kadınlar Günü, bu yıl ise yeniden acı ile buluştu.

HAYATTA KALAN KADINLAR, YAŞAM MÜCADELESİNE DÜŞTÜ

Kahramanmaraş merkezli meydana gelen 2 büyük depremin ardından on binlerce insan hayatını kaybetti ve yaralandı. Depremde kimi annesini kimi eşini kimi ise kızını kaybetti. Hayatta kalan kadınlar ise adeta yaşam mücadelesine düştü. Depremden etkilenen kadınlar, her zaman olduğu gibi yine bir anaç kuş gibi ailesini toplamaya ve yaralarını sarmaya çalıştı. Erkeklere göre bir o kadar da hassas olan kadınlar, deprem bölgelerinde kişisel hijyen malzemesi bulmakta zorlanırken bir taraftan da ailesini doyurmaya çalıştı. Her zaman hayatın en zoru ile karşı karşıya olan kadınlarımız yine depremden de en çok etkilenen pozisyonda oldu. Tarihinde acı olan 8 Mart Dünya Kadınlar Günü, bu yıl da asrın felâketiyle karşılandı.

“ÇOCUKLARIM İÇİN AYAKTA DURMAYA ÇALIŞTIM”

4 çocuk annesi S.Ö. Kahramanmaraş merkezli depremlerde Adıyaman’da yakalandı. Depremin yaratmış olduğu enkazı hayatı boyunca unutmayacağını ifade eden depremzede kadın Ö.; “İlk depremin olduğu gece çok korktuk. Eşimle birlikte hemen çocuklarımıza koştuk. Çocuklarımızı alıp dışarı çıktık. O anları anlatmaya kelimeler yetmez. Evimizin mutfak tarafı yıkılmıştı. Biz evimiz yıkıldı diye üzüldük. Ama sonra etrafımıza bakınca bir evin yıkımından çok daha fazla acı vardı. Evimiz, ocağımız, yıkılmıştı ama çok şükür canımız sağdı. Eşim ve çocuklarım yanımdaydı. Enkaz altında değildik. Ama komşularımız yoktu. Evleri yıkılmış altında kalmışlardı. Eşim bizi bırakıp yardıma koştu. Ben de çocuklarım için ayakta durmaya çalışıyordum. Hava çok soğuktu. Üstümüz başımız o soğuk havaya uygun değildi. 4 çocuğumu yanıma aldım elimden gelen sadece sarılmak oldu” dedi.

“ÇARESİZDİK!”

Yardımın Adıyaman’a çok geç gittiğini vurgulayan depremzede kadın Ö.; “Adıyaman çok kötüydü. Kimseye ulaşamıyorduk. Sanki kıyamet kopmuş gibiydi. Ben 48 yaşındayım. Hayatım boyunca bu kadar acı çekmemiştim. Çaresizlik dediklerinin bu olması gerekir. En büyük acı geride kalanlara kaldı. Yiyecek, içecek yok. Üstümüze giyecek elbisemiz yoktu, ısınacak bir yer yoktu. Evlerimize giremiyorduk. Sadece çaresizdik. Yardım çok geç geldi. Kaç gün geçti bilmiyorum. Adıyaman’da gün, saat diye bir şey kalmamıştı.  Bir saat bize bir yıl gibi geliyordu. Biz Elazığ’a 16 gün sonra geldik. 16 gün bize resmen cehennem oldu. Beni ayakta tutan çocuklarımdı. Allah böyle bir acıyı düşmanımın başına bile vermesin” dedi.

“TÜRKİYE’NİN ACISI ÇOK BÜYÜK”

39 yaşında 2 çocuk annesi depremzede kadın Ayşe K.; “Depreme Malatya’da yakalandık. Deprem 1 çocuğumu ve hayat arkadaşımı benden aldı. Acımız çok büyük. Sadece benim değil, koca bir Malatya’nın acısı çok büyük. 11 ilin acısı, Türkiye’nin acısı çok büyük. Canımız yanıyor. Ayaktayım, hayata tutunmaya çalışıyorum çünkü bir evladım var. Onun geleceği var. Allah kimseye bu acıları yaşatmasın. Ben de enkaz altından çocuğumla birlikte çıktım. Evimiz 1. depremde yıkıldı. Beni enkazdan komşularım çıkardı. Eşim ve çocuğumun cansız bedeni de depremin ilk gününde saatler sonra çıkarıldı. O an dünya başıma yıkılmıştı. Böyle bir acı anlatılamaz” diye konuştu.

“KADIN OLMAK HER ZAMAN ZORDUR”

Kadın olmanın zorluklarını depremde daha çok yaşadıklarını belirten depremzede kadın K.; “Depremin ilk günlerinde çok zorlandık. Kadın olmak her zaman zordur. Afette kadın olmak daha da zordur. Oğlumu ve kocamı gömdüm ama ayakta kalmam gerekiyordu. Kızım için direniyordum. İlk gün ne su ne ekmek ne de yiyecek vardı. Kızım ağlıyor üşüdüm, acıktım diye. Ama elimden bir şey gelmiyordu. Her yer yıkılmış, yerle bir olmuştu. Malatya’da hepimiz bir olduk. Hiç tanımadığım adamlar bize su verdi. Başka biri bize battaniye verdi. Ama en büyük sorunumuz orada tuvaletti. Tuvalet sorunu çok sonradan çözüldü. Sadece sorunlar bunlar değildi. Banyo yoktu, üstümüz başımız yoktu. Şu an Elazığ’dayım yurtta kalıyorum. Bize yardımcı oluyorlar ama bir şey isterken kadın olduğum için çekinerek istiyorum. Özellikle kadın pedi ve iç çamaşırı sorununu aşamıyoruz. Bunlar ayıp şeyler değil ama toplumumuzda iyi karşılamayanlar var. Allah herkesin yardımcısı olsun” ifadelerini kullandı.

“DEPREM FELÂKETİNDEN EN ÇOK ETKİLENENLER; KADINLAR”

Depremzede Sevda K.; “Bir kadın olarak ülkemizin öncelikle bazı konuları aşması gerektiğini düşünüyorum. Deprem felâketinde en çok etkilenen kişiler muhakkak ki kadınlardır. Depremde hayatta kalan kadınlar aileli için kendilerini unutup mücadele peşine düştü. Enkaz altındaki akrabalarını bekleyen çoğu kadın yaşama direnmeye çalıştı. Çocuğu, yaşlı annesi, babası için ayakta kalmaya çalıştı. Hepimiz biliyoruz ki asrın felâketiyle karşılaştık. 11 ilimiz bu felâketten etkilendi. Evler yerle bir oldu. Birçok sorun ortaya çıktı. Yardım kampanyaları başladı. Herkes birlik oldu. Deprem bölgelerinde tuvalet ve banyo büyük sorundu. Halen çadırlarda kalanlar için bu sorun devam ediyor. Ortak tuvalet ve banyolar kullanılıyor. Kadınlarımız bu konuda çok zorlanıyorlar. Kadın her zaman her yerde olaylardan en çok etkilenen kişilerdir” dedi.

KADIN YAŞAMALI! 

Fırat gazetesi olarak bizler de en başta asrın felâketinde kaybettiğimiz bütün insanlara Allah’tan rahmet geride kalarak, hayat mücadelesi vermek zorunda kalanlara kolaylıklar diliyoruz. Kadının kendisinin de adının da yaşadığı güzel yarınlara ulaşmak temennisiyle…