Gazete

Hasbihâl

Gazete bir eşyayı paketlemek, ocağı tutuşturmak, camları silmek gibi bir aparat değildir.

Gazete yöredir, ülkedir, bir bütün dünyadır.

Dildir, bilgidir, yol gösterendir tercümandır.

Gazete okumak ise etrafımı görmek, dünyada olup bitenleri anlamaktır.

Kısaca özetlemek gerekirse gazete medeniyettir, okunması ise meziyettir.

Onun için olacak ki hayatım boyunca evime ekmeksiz gittim, sigarasız gittim ama gazetesiz gitmedim.

Gazete okumak benim için bir tutku.

Gazetelerden aldığım hazzı televizyonlardan radyolardan alamıyorum.

***

Ne yazık ki!...

Ne yazık ki diyorum bizlerde gazete ve kitap okuma alışkanlığı yok.

Bir gazete gazetesine göre bir,

Gazetesine göre iki,

Gazetesine göre iki buçuk lira

En pahalısı üç lira...

***

Bir bardak çay en ucuz yerde üç-beş lira.

Her gün bir bardak çay az içsek yöremizden, ülkemizden ve dünyamızdan olup bitenlerden haberdar oluruz. Olaylara ve yaşananlara daha fazla vakıf olur insanları daha iyi tanırız.

Ne yazık ki gazete ancak elimize bir yerlerden bedava geçerse şöyle bir göz atıyoruz. Önce kim kiminle yatmış, kim kimi aldatmış onlara bakıyoruz.

Bu rezil neşriyattan ne zevk alıyoruz onu da bilmiyorum.

***

Köşe yazarlarını okumuyor haber kaynaklarını araştırmıyoruz.

Böyle olunca da uyurgezer bir toplum olmaktan öteye gidemiyoruz.

Söylenen her söze inanıyor bizi uyutanların peşlerin koyun gibi takılıp gidiyoruz.

Peki, nereye kadar?

Bunun sınırı yok.

Ne zaman ki çocuklarımıza gazete kokusunu tattırır, ülkemizde ve dünyamızda yaşanılan hadiseleri görme imkânı sağlar, işin eğrisini ve doğrusunu öğretirsek o zaman belki muvaffak oluruz.

***

Siz hiç elinize aldığınız bir gazetenin maliyetini merak edip soruşturdunuz mu?

Bizler “Bu gazete hangi şartlarda bize ulaşıyor bu gazetenin maliyeti ne kadardır, bu gazetede kaç kişi çalışıyor kaç kişi ekmek yiyor?” diye merak ediyor veya sorguluyor muyuz?

Hayır…

***

Yerel gazeteler yörelerin konuşan dili, gören gözü, işiten kulağıdır.

Öyleyse biz bu önemli duygularımızdan neden mahrum oluyoruz.

Her kurum ve kuruluş her esnaf bir yerel gazete alsa sırada bekleyen müşterilerine okutsa hem ev sahipliği görevini yerine getirir hem de basınımıza destek olur.

Ama gittiğim hiçbir mağazada hiçbir iş yerinde pek görmüyorum yerel gazeteleri.

Daha ziyade İstanbul basını daha hâkim.

***

Buda bizim bir kusurumuz bir eksikliğimizdir diye düşünüyorum.

Oysa yerel gazetelerimiz sudan ucuz bir ücretle onlara ulaşabilir. İstanbul basınında olan her şey bizim yerel gazetelerimizde de var, hem de fazlasıyla...

Öyleyse bu yanlış tercihin sebebi ne?

Yerel gazetelerdeki köşe yazarlarımıza bakıyorum istisnalar kaideyi bozmasa da olaylara ve hadiselere ulusal gazetenin yazarlarından daha tarafsız ve daha yetenekli kişiler.

O zaman kusur kimde?

MADALYONUN ÖTEKİ YÜZÜ

Gazete okumamanın bir sebebi de bu kategoride olmayan gazeteci kardeşlerimi tenzih ederek bazı gazeteci ve yazarların toplumun gerçeklerini görme yerine yönetici ve idarecilere lüzumsuz yere alkış tutmalarıdır.

Bu çok yanlış bir tutumdur. Bir yöneticinin yanlışlarını görmezsen onu her zeminde her zaman dile getirmeyip ona “Seninle gurur duyuyoruz” dersen o kişi eksikliklerini görme yerine kendisini dev aynasında görür.

Buda toplumun tümüne zarar verir.

Gazeteci halkın duygu ve düşüncelerine tercüman olmalıdır.

Tarafsız ve gerçekçi olmalıdır.

Sözlerine inanılan kişi olmalı, yalakalık yapmamalıdır.

Bunlar olursa hem kişilik olarak kazanır hem de mensubu olduğu medya kuruluşu kazanır.

***

Yoksa okuyucu okuduğu gazetenin tarafsız olduğuna inanmaz. Dolayısıyla o gazetenin ve o gazetedeki yazarlarına olan güvenini kaybeder.

Bir müdür arkadaşım vardı bana “Sen iyi yapmıyorsun kardeşim bu zamanda etliye sütlüye karışmayacaksın sabah geleceksin işine akşam döneceksin eşine zinhar karışmayacaksın hiç kimsenin işine.”Demişti.

Keşke bende bu tembihlere uyabilseydim.

Etliye sütlüye karışmasaydım.

O zaman bende büyüklerimizin masasında yerimi alabilirdim.

Ama istemiyorum.

Bana sizler yetersiniz sevgili okurlarım. Yazılarıma yaptığınız onca yorum doğru yolda olduğumu gösteriyor bana güç veriyor.

Hepinize teşekkür ediyorum.

Hem de en samimi duygularımla.

***///***