Ağa-Yetim Kız ve İyilik

Hasbihâl

Zaman zaman yazı yazacak halde olmadığım günlerde arşive girer arşivimden medet umarım. Bu gün içinde yazım yoktu.

Arşivime bir göz attım.

Yıllar önce ta 2008’lerde kaleme aldığım “Ağa kız ve iyilik” başlıklı bir yazıma rastladım. O yazıyı okuyunca neredeyse Arşimet gibi “Buldum buldum” diye ayağa fırlayacaktım.

Tam günümüze göre dedim ve yayınlamaya karar verdim.

İşte o yazı;

***

“Köyün Elli yaşın üzerindeki ağası atına binmiş bağını, bahçesi tarlasını, yaylasını geziyordu. Bir bahçeye geldiğinde kuzularını otlatmakta olan 13–14 yaşlarında bir kız çocuğunu görünce yanına çağırdı.

Kız çocuğu ağasını tanımıştı utangaç tavrıyla ağasına yaklaştı.

“Buyur ağam” dedi.

Ağa kızı enine boyuna inceledikten sonra merhamet duyguları kabardı atından inip kızın yanına vardı.

“Sen kimin kızısın kaç yaşındasın bu kuzular kimin kuzuları?” diye sualler sormaya başladı.

Kız çocuğu o sıkılgan hali ile “Ben maraba Hüseyin’in kızıyım babam ben küçükken ölmüş bu kuzular da komşularımızın kuzuları onları ben otlatıyorum” dedi.

***

Ağa kızın yetim olduğunu öğrenince merhamet duyguları daha da kabardı. Kızın elinden tutup biraz yürüdüler sonrasında yere çömeldiler. Ağa bir taraftan kızla konuşurken bir taraftan da kızın gelişip gelişmediğini insani bir görev olarak kontrol ediyordu.

Derken ağa kızın saçlarını okşamaya başladı. Kız bu tablodan rahatsız kaçacak, kaçamıyor, ağaya karşı saygıda kusur etmemeye özen gösteriyordu.  Ağa bu elbette ki kendine ait olan bu köyde bir takım şeylerde de hakkı olacaktı. Kendisinde bu hakkı görünce biraz daha ileri gitti ki kız ağlamaya başladı. Kız ağlıyor, ağa okşuyordu. Kız hıçkırıklara boğulurken bir taraftan da bağırıyor ağa ise onu kendi usulünce yatıştırmaya çalışıyordu.

***

Kızın bağırtısını duyan köyüler oraya yaklaşmış ancak ağa kendini o kadar iyilik etmeye kaptırmıştı ki gelen köylülerden bile haberi olmamıştı.

Kız bağırıyor ağa susturmaya çalışıyordu derken köylülerden yaşlı bir adam ağayı kolundan yakaladı.

“Hele dur ağam bu ne iştir bu?...Kos koca ağa köyün yetimini okşar mı?” deyince.

Vaziyetin hiç de hoş olmadığını gören ağa!..

“He vallahi dedi. Bende bu yetime iyilik edeyim dedim, sevabına başını okşadım ama o nedense bağırmaya başladı” diyerek kendisini savunmaya çalıştı.”

***

Günümüzde birden bire herkes iyiliksever oldu.

Gençlerimiz, üniversite mezunlarımız asgari ücretle de olsa iş bulamazken bazı Allah’ın “Yürü ya kulum” dedikleri tuzu kurulan üç-beş yerden maaş alıyorlar. Birileri bunun hesabını sorduğunda da “Bu maaşları hayır hasanet işlerinde kullanıyorum” diyebiliyor.

Ne diyelim yüz meselesi.

Kimilerinin yüzü bizim Elazığlıların dediği gibi hedik suyuyla yıkanmış.

***

“Benim memurum işini bilir” içtihadından sonra o kadar büyük bir ahlak revizyonuna girdik ki kimin elinin kimin cebinde olduğunu bile bilemedik.

Hatırlayanlar hatırlar.

Devri Özal döneminde;

Bir bankanın genel müdürü mahkemede kendisine rüşvet verdiğini iddia eden müteahhit Selim Edes’e “Senden aldığımı iddia ettiğin rüşvetin belgesi var mı?” Deyince…

Tepesi atar Selim Edes’in;

“Ulen pezevenk rüşvetin belgesi mi olur?” der.

Demek ki o dönemde atılan yolsuzluk, hırsızlık ve rüşvet tohumları bu gün meyvesini veriyor.

Kutu kutu paracıkların istifi, Halkbank davası ve hayırsever Reza Zarrap olayı ve daha niceleri bizim ne kadar iyiliksever bir millet olduğumuzu kanıtlıyor.

***

Günümüz Türkiye’sinde de iyiliksever insanlar, Allah adına iyilikte yarışıyorlar.

Kimileri iki- üç kadın alarak toplumu zinadan koruyor,

Kimileri hırsızlık yolsuzluk yapıp hayır hasanet işlerinde harcıyor.

Kimileri devleti soyup… Geresini yazmaktan korkuyorum.

Yine bir fıkraya sığınmanın tam zamanı.

***

Ahmet Ağa’nın çocuklarından bile çok sevdiği bir iti varmış.

Günün birinde bu it hastalanmış.

Götürmediği veteriner kalmamış derken bir tanıdığı kendisine nefesi kuvvetli bir hocanın ismini ve adresini vermiş.

Ertesi sabah ağa iti sırtladığı gibi belirlenen adrese gitmiş.

Keyfiyeti anlatmış.

Nefesi kuvvetli hoca muska yazması için iki koyun istemiş.

Koyunlarda gelmiş.

Hoca koyunlardan birisini midesine indirdikten sonra başlamış muskayı yazmayı…

Muska yazdım Ahmet ağanın itine,

Ben kavuştum kıvırcık kuzunun etine,

İyi olursa da bilmem neyime,

İyi olmazsa da bilmem neyime.

*

Sürçü lisan eyledikse af ola.

Kalın sağlıcakla…

***///***